Kendin olmak...

E-Posta Gönder

Bir sürü başkası Olmaya ne Gerek Var? Biz Kendimiz Olalım Yeter...

Kendimize yetemediğimizde ve kendimize değer vermediğimizde, karşımızda değer gören ilk insan kimse onun gibi olmaya çalışırız.

Başkası olmaya çalışmak, başkası gibi davranmak, başkası gibi konuşmak… Ve o olamadığını anladığında kendinle acı şekilde yüzleşmek. Hiç yaşadınız mı böyle bir duyguyu?

Mesela kendinizi yetersiz gördüğünüz bir anda, sizin olmak isteyipte olamadığınız yerde bir başkasını görmek, Kendinize değer vermediğiniz için değer gören bir başka kişi gibi davranmaya çalışmak.

Aslında ne kadar da komik değimli düşündüğünüzde, siz kendinize değer vermediğiniz için başkası olma çabaları içinde boğuşurken, kendiniz olmadığınız için düştüğünüz o içler acısı durumu hissedebiliyor musunuz?

Birçoğumuz; yaşamaya, mutlu olmaya, değer duygusunu tatmaya, kabul görmeye, hep başkasından başlarız. Baksana Ayşe ne kadar da mutlu, gördün mü herkes Ayşe’nin peşinde ona ne kadar değer veriyorlar, Ayşe nereye gitse hep kabul görüyor vs. gibi örnekler ve isimler tabiî ki çoğaltılabilecek bir konu bu.  Bakıldığında hep birilerinin üzerinden prim yapma çabası vardır. Kendinize birini belirlersiniz ve o sizin için idoldür. Onun gibi olamazsınız ama onun gibiymiş gibi davranıp kabul görmeye çalışırsınız. Peki ya SİZ? Siz bu konunun ve konumun neresindesiniz? Neden kendi kendinizin idolü olamazsınız? Mesela dansı çok seviyorsunuz ama cesaretiniz yok ve karşınızda bir dansçı arkadaşınız var, bir anda onunla birlikte dansçı oluverip çıkarsınız sohbetinizde. Ama hadi dansa dese size, kendiniz mi olacaksınız, dansçı mı olacaksınız karmaşası içinde ya konuyu değiştirirsiniz ya da çeşitli bahanelerle dans teklifini geri çevirirsiniz. Bu, öyle sıradan basit bir örnek. Sizde kendinizde düşünün hayatınızın hangi noktasında kendiniz olmaktan çıkıp, kim olmaya çalıştınız.

Şunu bilmek gerekir ki, kendimiz olmadan kimse olmayız, hep birilerine bağımlı, hep birilerinin peşinde, hep kendini ispat etme derdinde boşlukta uçuşan bir tüy gibi oradan oraya savrulur dururuz. O savrulma anlarında çevrenizdeki insanların gözlerinin içine bakın. O gözlerde gördüğünüz, size acımaktan başka bir şey olmayacaktır. Çünkü yalan olduğunuz, siz olmadığınız hissedilecek ve acınası bir hale düşeceksiniz. Bunu ister misiniz?

Ne zamanki kendimiz oluruz, kendi değerimizin farkına varırız, işte o zaman kimseye ihtiyacımız kalmadığı gibi kendimizi ispatlamaya da ihtiyacımız kalmaz. İnsanın kendi olması, hayatta kendine vereceği en güzel hediye. Düşünsenize birine yapışık yaşamak zorunda kalmayacaksınız, özgür olacaksınız, kendiniz olacaksınız daha ne olsun. Olmak istediğiniz ya da olmaya çalıştığınız kişinin gerçekten doğru olduğunu nerden biliyorsunuz da o olmaya çalışıyorsunuz. Acınası hale düştüğünüz yetmediği gibi birde yanlış insanların kimliğine bürünme gayreti sarf ediyorsunuz. Bırakın kimseyle yarışmayın, kimseyle rekabete girmeyin, siz sadece kendiniz olun bırakın sizi olduğunuz gibi kabul edip anlayanlar sizinle olsunlar.

Kendinize inanın, kendinizi sevin ve sadece kendiniz olun…

Bugün içimden bunları yazmak geldi çünkü kendimin bu olayı ne kadar fazla yaptığımı fark ettim. Gözümde canlanan bakışlar bana beni gösterdi. Evet, acınası bakışlardı belki ama iyi ki de öylelerdi, iyi ki de arkasına saklandığım o yapmacık ve eğreti duran, en önemlisi bana ait olmayan kabuğumu üzerimden atmış oldum. Bugüne kadar bana olmaya çalıştığım, başkası olma çabalarıma acınası gözlerle bakanlarıma ve bugün kendimi bulmama imkân sağlayan herkese yürekten teşekkür ediyorum. Onlar sayesinde bugün kendime baktığımda kendimi ne kadar ihmal ettiğimi görmüş oldum. Hepsine tekrar tekrar teşekkürler.

Şuandan itibaren; ben kendimi seviyorum, ben kendimi olduğum gibi kabul ediyorum, ben kimse gibi olmak zorunda değilim, ben kendim gibi olmaktan mutluyum, ben olduğum halimle tam ve bütünüm, kendimi kimseye ispatlama zorunluluğum yok ve kimseye kendimi kanıtlamak zorunda değilim.

Herkesin kendi olma mutluluğunu yaşamasına niyet ediyorum.

Işık ve sevgiyle

Dilek Torun

30.03.2013